Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

~ * ΝΗΣΙΑ- ΜΑΡΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ * ~






Σα στεριές που κάποτε ήταν ένα
Σα νησιά οι ζωές μας χωριστά
Πώς να ταξιδέψω ως εσένα
Πώς να 'ρθείς εδώ χωρίς πανιά...............

Καθένας μόνος του
Νησί του, ο κόσμος του
Βράδιασε αγάπη μου
Σ' όλη τη γη
Σπάνε στα κύματα
Καράβια αδύναμα
Θάλασσα αγάπη μου
Όλη η ζωή........................

Άνθρωποι - νησιά στη γη δεμένα
Δέντρα που λυγίζει η μοναξιά
Μάτια που συνήθισαν στα ξένα
Γράμματα που έμειναν κλειστά.................



Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Μάριος Φραγκούλης
Πρώτη εκτέλεση: Μάριος Φραγκούλης

~ * ΑΣ ΓΥΡΕΨΟΥΝ ΟΙ ΚΑΗΜΟΙ * ~







Αν γυρέψουν οι καημοί
τραγούδια ξεχασμένα,
αν το ζάρι που`πεσε
δεν θα βρεθεί ξανά,
αν των χειλιών οι χαρακιές
απαρνηθούν το ψέμα
κι αν τα παραθυρόφυλλα
χτυπήσουν δυνατά.................

Αν γίνει η καρδιά σφυρί
και σήμαντρο το στέρνο,
αν τα μαλλιά σου φτιάξουν
της αράχνης τον ιστό,
αν των ματιών οι ποταμοί
ξυλεία μεταφέρουν
κι αν γίνει η ανάσα σου
σπαθί δαμασκηνό....................

Τότε κι εγώ θα θυμηθώ
που σ`έχω αγαπήσει.
Θα φέρω πίσω τα πουλιά
τ`αποδημητικά,
θα κοιμηθώ στον ίσκιο σου,
θα ψάξω για πατρίδα,
όλο τον κόσμο πύκνωσε
σε μια σταλαγματιά..................



Χαρούλης Γιάννης

~ * Ο Χρυσός του Ρήνου ~ Το Λυκόφως των Θεών * ~


Σκηνή 1η
Η πρώτη σκηνή αποτελεί μουσικά το πρελούδιο του έργου ενώ η πλοκή εκτυλίσσεται στον ποταμό του Ρήνου. Στο βάθος του, οι κόρες του ποταμού (Βόγκλίντε, Βέλγκούντε και Φλόσχίλντε) είναι επιφορτισμένες με την φύλαξη του θησαυρού του ποταμού. Την εμφάνισή του κάνει ο χαρακτήρας του απλοϊκού μα και απωθητικού νάνου Άλμπεριχ, ο οποίος προσπαθεί να σαγηνεύσει τις κόρες. Εκείνες τον περιφρονούν περιγελώντας τόσο αυτόν όσο και τις ερωτικές του ορμές. Στο μεταξύ μια λάμψη εμφανίζεται από το βάθος του ποταμού. Μέσα στην αφέλειά τους οι κόρες του εξηγούν για τον χρυσό του Ρήνου και πως μόνο κάποιος που έχει αποκηρύξει τον έρωτα θα μπορέσει να κλέψει τον θησαυρό αυτό, που κάνει τον κάτοχό του κυρίαρχο του κόσμου. Ο Άλμπεριχ, οργισμένος από την ερωτική του αποτυχία, αποκηρύττεται τον έρωτα και την αγάπη και αρπάζει τον ανυπεράσπιστο χρυσό.
Σκηνή 2η
Ο χαρακτήρας του θεού Βόταν και η συμβία του η Φρίκα κάνουν την ειδυλλιακή εμφάνισή τους στη σκηνή, ενώ κάπου σε μακρινή απόσταση διαφαίνεται το επιβλητικό μέγαρο τους. Ο Βόταν, ο οποίος είχε αναθέσει στους γίγαντες Φάφνερ και Φάζολτ να του χτίσουν αυτό το ανάκτορο, είναι κατενθουσιασμένος βλέποντας την αποπεράτωσή του. Και νάσου οι γίγαντες ως διεκπεραιώσαντες το έργο τους παρουσιάζονται στην σκηνή και διεκδικούν τώρα το προσυμφωνημένο μεροκάματό τους. Πρόκειται για την Φράια, την θεά του έρωτα, η οποία τώρα μάταια προσπαθεί να ξεφύγει από τους γίγαντες. Ο Βόταν, εν μεν γνώσει του ότι αδυνατεί να τους πληρώσει για την κατασκευή του κάστρου, δελεάστηκε υπό την επιρροή του τότε συμβούλου του Λόγκε και είχε υποσχεθεί ως αμοιβή στους γίγαντες την αδελφή θεά. Αυτό το έκανε, επειδή οι γίγαντες ήταν οι μόνοι που θα μπορούσανε να του χτίσουν το μέγαρο αυτό. Εκτός αυτού, ήτανε και οι δυο εργένηδες, τελευταίοι εκπρόσωποι της τερατόμορφης φυλής τους, και αναζητώντας την συντροφιά μιας γυναικείας ύπαρξης, η ανταμοιβή αυτή θα ήταν η μόνη που θα τους δελέαζε. Ήλπιζε δε, οτι το εφευρετικό μυαλό του Λόγκε κάποια στιγμή θα σκαρφιζότανε μια λύση για να τους αλλάξει τη γνώμη τελικά.
Ο Βόταν αρνείται να παραχωρήσει την θεά Φράϊα, και δίνει αφορμή να ξεσπάσει μια λογομαχία των θεών με τους γίγαντες. Προς βοήθεια σπεύδουν οι αδελφοί της Φράιας, Ντόναρ και Φρο, του κεραυνού και του φωτός αντίστοιχα. Ο Βόταν όμως τους σταματάει, αφού το αίτημα των γιγάντων όπως και νάχει το πράμα είναι δικαιολογημένο, ενώ βασίζεται και σε έγκυρη συμφωνία που είχαν κάνει. Εκτός αυτού, ο Βόταν όντας θεός προστάτης του νομικού δικαίου, αδυνατεί να μην εκπληρώσει το συμβόλαιο.
Επί τέλους ο Λόγκε, στον οποίο ο Βόταν έχει εναποθέσει τις ελπίδες του σε ότι αφορά την εύρεση λύσης, παρουσιάζεται. Με αφάνταστη επινοητικότητα αναφέρει όσα συνέβησαν στα νερά του Ρήνου λέγοντας ότι οι κόρες του Ρήνου ζητούν την μεσολάβηση του Βόταν, ο οποίος θα πρέπει να τις βοηθήσει να επαναποκτήσουν τον χαμένο θησαυρό. Με δελεαστικές αφηγήσεις αποκαλύπτει τις μαγικές ιδιότητες του μετάλλου, το οποίο ο Άλμπεριχ έχει ήδη μετατρέψει σε ένα δαχτυλίδι που θα του δώσει απόλυτη εξουσία επί της υφηλίου. Με το κόλπο αυτό, οι γίγαντες Φάζολτ και Φάφνερ δελεάζονται και ζητούν το δαχτυλίδι ως τύπου λύτρα αντάλλαγμα της ομήρου θεάς. Δίνουν διορία στον Βόταν να τους παραδώσει τον χρυσό του Ρήνου, αναχωρούν αλλά κρατούν την Φράϊα αιχμάλωτη. Οι θεοί αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η θεά Φράϊα είναι υπεύθυνη για την αθανασία και την νεότητα τους και η ομηρία της από τους γίγαντες προκαλεί την θανατηφόρο εξασθένιση τους. Ο Βόταν και ο Λόγκε αναχωρούν προκειμένου να δράσουν. Κατεβαίνουν στο υπόγειο βασίλειο του Άλμπεριχ.







Σκηνή 3η
Το Νίμπελχαϊμ (γερ. Nibelheim, Nibel= Νέφος, ομίχλη, σκότος, heim = βασίλειο) όπου διαδραματίζεται η τρίτη σκηνή του έργου, ο Άλμπεριχ έχει καταφέρει να σκλαβώσει τους υπόλοιπους νάνους του Νιμπελούγκεν. Επιπλέον έχει εξαναγκάσει τον αδελφό του Μίμε να κατασκευάσει ένα χρυσό μαγικό κράνος (Tarnhelm) με το οποίο ο Άλμπεριχ μπορεί να πάρει οποιαδήποτε μορφή ή να μετατραπεί σε αόρατο. Ο Βόταν και ο Λόγκε εμφανίζονται και κολακεύοντας τον Άλμπεριχ, τον βάζουν να τους περιγράφει τα σχέδια του να γίνει κυρίαρχος του κόσμου. Ο Λόγκε παραπλανάει τον Άλμπεριχ ζητώντας του να τους επιδείξει όλες τις μαγικές δυνατότητες που του παρέχει το κράνος. Αρχικά ο Άλμπεριχ μεταμορφώνεται αρχικά σε δράκο και στη συνέχεια σε βάτραχο, γεγονός που εκμεταλλεύονται οι δύο θεοί προκειμένου να τον αιχμαλωτίσουν.

Σκηνή 4η

Ο Βόταν και ο Λόγκε, υποχρεώνουν τον Άλμπεριχ να ανταλλάξει το θησαυρό του, με την ελευθερία του. Ο Βόταν του αποσπά επί πλέον το Δαχτυλίδι, το οποίο τοποθετεί στο δάχτυλό του. Μέσα στην απόγνωση του ο Άλμπεριχ καταριέται όποιον κατέχει το δαχτυλίδι με κακοτυχία και όλους τους υπόλοιπους να το φθονούν αιώνια. Εν τω μεταξύ η Φρίκα, ο Ντόνερ και ο Φρο εμφανίζονται και υποδέχονται τους Βόταν και Λόγκε, οι οποίοι τους επιδεικνύουν το θησαυρό με τον οποίο θα καταφέρουν να απελευθερώσουν την Φράϊα. Οι γίγαντες Φάζολτ και Φάφνερ επιστρέφουν και ζητούν ο χρυσός που θα παραλάβουν ως λύτρα, να είναι τόσος ώστε να καλύπτει την Φράϊα. Ο χρυσός συσσωρεύεται, ωστόσο δεν επαρκεί. Ο Βόταν υποχρεώνεται να παραδώσει και το μαγικό κράνος προκειμένου το μέγεθος του θησαυρού συνολικά να καλύπτει την Φράϊα. Ο Φάζολτ μέσα στην πλεονεξία του νομίζει ότι αντιλαμβάνεται μια ρωγμή στο σωρό από χρυσό και ζητά επιπλέον το δαχτυλίδι. Ο Βόταν μέν αρνείται και οι γίγαντες προετοιμάζονται να απαγάγουν την Φράϊα. Τότε ξάφνου ανοίγει η γης και παρουσιάζεται η θεά Έρντα προειδοποιώντας τον Βόταν για το δαχτυλίδι και ζητώντας του να το παραδώσει. Ο Βόταν τότε παραχωρεί το δαχτυλίδι στους γίγαντες και ελευθερώνει την Φρέγια. Ενώ οι γίγαντες μοιράζονται τον θησαυρό τους, διαφωνούν για το δαχτυλίδι και ο Φάφνερ σκοτώνει τον Φάζολτ, γεγονός που αποδεικνύει στον Βόταν την ισχύ της κατάρας του Άλμπεριχ.
Οι κόρες του Ρήνου θρηνούν τον χαμό του χρυσού ενώ οι θεοί εισέρχονται μέσω του ουράνιου τόξου στην Βαλχάλλα.
Στην τελική σκηνή του έργου, όλοι οι θεοί, εκτός από τον Λόγκε, εισέρχονται στο κάστρο, το οποίο ο Βόταν ονομάζει Βαλχάλλα. Οι κόρες του ποταμού θρηνούν για το χαμό του χρυσού του Ρήνου
Μυθολογικό υπόβαθρο
Ο Βάγκνερ, για τη συγγραφή του λιμπρέτου της όπερας, όπως και για το σύνολο του Δαχτυλιδιού, στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στη Σκανδιναβική μυθολογία και ειδικότερα στις πηγές των Έντα και τον κύκλο Βέλσουνγκ καθώς επίσης και στο έπος των Νίμπελούνγκεν της Δυτικής Γερμανικής παράδοσης. Επιπλέον προσπάθησε να ακολουθήσει το λογοτεχνικό ύφος της ποιητικής Έντα. Για τον χρυσό του Ρήνου υπάρχουνε πολλές κατά καιρούς ερμηνείες. Είτε το ότι στην προϊστορική εποχή ο Ρήνος έφερε ψήγματα χρυσού, είτε ο μύθος των χαμένων λάφυρων παλαιών πολεμιστών. Οι νύμφες του ποταμού που προστατεύουν το χρυσό καθώς και η ιδέα περί αποκήρυξης του έρωτα προκειμένου να κατέχει κανείς το θησαυρό, αποτελούν μάλλον δημιούργημα του ίδιου του Βάγκνερ καθώς δεν υπάρχει κάποιος ανάλογος μύθος






Το Λυκόφως των Θεών
Το Λυκόφως των Θεών (γερμανικά: Götterdämmerung) είναι το τελευταίο μέρος, μουσικό δράμα, της τετραλογίας έργων όπερας του Ρίχαρντ Βάγκνερ, Το Δαχτυλίδι του Νιμπελούνγκου. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 17 Αυγούστου του 1876 στο Μπαϊρόιτ, στα πλαίσια της πρώτης παρουσίασης ολόκληρης της τετραλογίας του Βάγκνερ. Ο τίτλος του έργου αποτελεί μετάφραση του όρου Ράγκναροκ στα γερμανικά. Στη Σκανδιναβική μυθολογία, το Ράγκναροκ συμβολίζει την μάχη του τέλους του κόσμου.
Το τελευταίο μέρος αυτό αρχίζει με την ικανοποίηση του αμοιβαίου έρωτα των δύο υπάρξεων της βαλκυρίας Μπρυνχίλτης, κόρης του υπάτου των θεών Βόταν, και του ήρωα Ζίγκφριντ, ο οποίος χάρις στη τόλμη του κατόρθωσε να φθάσει μέχρι αυτής μέσα από φλόγες που προστάτευαν τον ύπνο της. Κάτω όμως από την γοητεία της "εν ευτυχία" ανθρώπινης φύσης τους, λησμονούν το υψηλότερο σκοπό τους, να παρεμποδίσουν τη δύση της κυριαρχίας των θεών. Έτσι υφίστανται όλες τις δοκιμασίες και τις απαγοητεύσεις που κατά κανόνα επιφυλάσσονται στην ευτυχία μέχρι τον θάνατο του Ζίγκφριντ και της αυτοθυσίας της Μπρυχίλντης που βλέποντας την Βαλχάλλα ή Βελχούντε να γίνεται παρανάλωμα του πυρός, πηδά μέσα στις φλόγες έφιππη προσφέροντας τον ευατό της ολοκαύτωμα.
Τότε και το "δακτυλίδι των Νιμπελούγκεν" επανέρχεται στη θέση του που απ΄ την αρχή ήταν στον Ρήνο όπου και αναλαμβάνουν πλέον τη φύλαξή του οι κόρες του ποταμού.

Πρόλογος

Οι τρεις Νορν, κόρες της Έρντα, υφαίνουν το κέντημα της Μοίρας και τραγουδούν για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, όταν και θα επέλθει το τέλος των Θεών. Ξαφνικά οι κλωστές τους κόβονται και θρηνώντας για την απώλεια της ικανότητάς τους να ελέγχουν τη Μοίρα, εγκαταλείπουν τη σκηνή. O Ζίγκφριντ παραδίδει το Δαχτυλίδι στη Μπρυνχίλντε ενώ ο ίδιος παίρνει την ασπίδα και το άλογό της

Πράξη 1η

Η πρώτη σκηνή διαδραματίζεται στο παλάτι των Γκιμπιχούνγκεν (Gibichungen, απόγονοι του βασιλιά Gibich). Ο βασιλιάς τους, Γκούντερ, δέχεται την προτροπή του αδελφού του Χάγκεν προς εύρεση μίας συζύγου για τον ίδιο και ενός συζύγου για την αδελφή τους Γκουτρούνε, προτείνοντας την Μπρυνχίλντε και το Ζίγκφριντ αντίστοιχα. Παράλληλα, ο Χάγκεν εφοδιάζει την Γκουτρούνε με ένα μαγικό φίλτρο με τη βοήθεια του οποίου, ο Ζίγκφριντ θα την ερωτευτεί. Ο Ζίγκφριντ εμφανίζεται στο παλάτι, αναζητώντας να συναντήσει τον Γκούντερ, ο οποίος του προσφέρει φιλοξενία, ενώ η αδελφή του προσφέρει στον επισκέπτη ένα ποτό, στο οποίο έχει προσθέσει το μαγικό φίλτρο. Υπό την επήρεια του, ο Ζίγκφριντ χάνει κάθε ανάμνηση της Μπρυνχίλντε και ερωτεύεται την Γκουτρούνε. Στη συνέχεια, ο Γκούντερ του μιλά για την Μπρυνχίλντε και τη φωτιά που την περιβάλλει ως τιμωρία και ο ίδιος ο Ζίγκφριντ προσφέρεται να την σώσει, προκειμένου να γίνει μετέπειτα σύζυγος του Γκούντερ.
Την ίδια στιγμή, η Μπρυνχίλντε δέχεται την επίσκεψη της βαλκυρίας Βαλτράουτε, η οποία την ενημερώνει πως ο Βόταν έχει προειδοποιήσει τους θεούς για το τέλος τους, το οποίο είναι αναπόφευκτο εκτός εάν εκείνη επιστρέψει το Δαχτυλίδι. Η Μπρυνχίλντε αρνείται να το παραδώσει και η Βαλτράουτε την εγκαταλείπει. Ο Ζίγκφριντ, μεταμφιεσμένος ως Γκούντερ, εμφανίζεται μπροστά στη Μπρυνχίλντε την οποία απελευθερώνει και της αποσπά το Δαχτυλίδι.


Πράξη 2η

Ο Χάγκεν, που βρίσκεται στην όχθη του Ρήνου, δέχεται στον ύπνο του την επίσκεψη του πατέρα του, Άλμπεριχ, μετά από την προτροπή του οποίου ορκίζεται να αποκτήσει το Δαχτυλίδι. Ο Ζίγκφριντ εμφανίζεται με την πραγματική του μορφή ενώ ο Γκούντερ με την Μπρυνχίλντε ακολουθούν, μέσα σε μία βάρκα. Ο Χάγκεν προαναγγέλλει το γάμο του βασιλικού ζεύγους στο πλήθος. Όταν η Μπρυνχίλντε αντικρύζει τον Ζίγκφριντ, παρατηρεί πως φορά το Δαχτυλίδι, αν και ήταν ο Γκούντερ αυτός που το διεκδίκησε. Από το θυμό της για την προδοσία του, ζητά εκδίκηση, ενώ ο Ζίγκφριντ, που ακόμα δεν έχει ανακτήσει τη μνήμη του, δηλώνει πως υπήρξε συνεπής στη συμφωνία του με τον Γκούντερ και πως η Μπρυνχίλντε ψεύδεται. Το πλήθος αποχωρεί και μένουν μόνοι ο Χάγκεν, η Μπρυνχίλντε και ο Γκούντερ. Ο Χάγκεν προτείνει το θάνατο του Ζίγκφριντ και για να πείσει τον Γκούντερ, του επισημαίνει τη δύναμη που μπορεί να αποκτήσει μέσα από το Δαχτυλίδι. Σχεδιάζουν να σκοτώσουν το Ζίγκφριντ με τρόπο ώστε να φαίνεται ως ατύχημα.

Πράξη 3η

Κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού με τον Χάγκεν και τον Γκούντερ, ο Ζίγκφριντ χάνεται και συναντά τυχαία τις Κόρες του Ρήνου, οι οποίες ζητούν ως αντάλλαγμα το Δαχτυλίδι προκειμένου να τον καθοδηγήσουν. Τον προειδοποιούν για τις ολέθριες συνέπειες που θα αντιμετωπίσει διατηρώντας το Δαχτυλίδι, εκείνος όμως αρνείται να το παραδώσει. Ο Ζίγκφριντ κατορθώνει να βρει και πάλι τους συντρόφους του. Καθώς ξεκουράζονται, ο Χάγκεν του προσφέρει ένα ποτό στο οποίο έχει προσθέσει ένα μαγικό φίλτρο, με τη βοήθεια του οποίου αποκαθίσταται η μνήμη του. Τους μιλά για την Μπρυνχίλντε και καθώς η προσοχή του στιγμιαία αποσπάται, ο Χάγκεν τον σκοτώνει με το δόρυ του, δήθεν για να εκδικηθεί την προδοσία που έκανε. Ο Ζίγκφριντ ξεψυχάει με το όνομα της Μπρυνχίλντε, της μόνης και αληθινής αγάπης του στα χείλη του. Το πτώμα του οδηγείται με πένθιμο εμβατήριο στο παλάτι.
Στην αίθουσα των Γκιμπιχούνγκεν, η Γκουτρούνε αναμένει την επιστροφή του Ζίγκφριντ αλλά ο Χάγκεν της ανακοινώνει πως ο ήρωας πέθανε κατά τη διάρκεια του κυνηγιού. Η Γκουτρούνε δεν πιστεύει αυτή την είδηση και κατηγορεί τον Γκούντερ, ο οποίος με τη σειρά του κατηγορεί τον Χάγκεν. Ο τελευταίος, ομολογεί το έγκλημα και διεκδικεί το Δαχτυλίδι μαζί με τον Γκούντερ. Οι δύο άνδρες μονομαχούν και τελικά ο Χάγκεν σκοτώνει τον Γκούντερ. Καθώς ετοιμάζεται να αποσπάσει το Δαχτυλίδι, έκπληκτος παρατηρεί πως το χέρι του νεκρού Ζίγκφριντ υψώνεται στον αέρα και οπισθοχωρεί.
Η Μπρυνχίλντε εμφανίζεται και διατάζει να φτιαχτεί μία σχεδία για να τοποθετηθεί το νεκρό σώμα του Ζίγκφριντ. Αντιλαμβάνεται πως ο Ζίγκφριντ δεν την πρόδωσε καθώς ο ίδιος είχε παραπλανηθεί. Παίρνει το Δαχτυλίδι και αναγγέλει πως οι Κόρες του Ρήνου μπορούν να το επαναποκτήσουν μέσα από τις στάχτες της, μετά την μεγάλη φωτιά που θα βοηθήσει να αρθεί η κατάρα του. Στη συνέχεια βάζει φωτιά στην σχεδία του Ζίγκφριντ, η οποία γρήγορα εξαπλώνεται και η ίδια εισέρχεται σε αυτή με το άλογο της. Ο Ρήνος υπερχειλίζει και οι Κόρες ανακτούν το Δαχτυλίδι. Ο Χάγκεν το διεκδικεί αλλά πνίγεται την ίδια στιγμή που καίγεται ο πύργος της Βαλχάλλα.
Μυθολογικό υπόβαθρο και πηγές
Το λιμπρέτο του Βάγκνερ για τo Λυκόφως των Θεών βασίζεται στην Σκανδιναβική μυθολογία και ειδικότερα στα κείμενα της Ποιητικής Έντα και της σάγκα των Βόλσουνγκ, καθώς και στο γερμανικό έπος των Νιμπελούνγκεν (Nibelungenlied). Ο Βάγκνερ χρησιμοποιεί συχνά αυτούσιες ιστορίες από αυτές τις πηγές ενώ άλλοτε τις συνδυάζει. Στο έπος των Νιμπελούνγκεν, ο Χάγκεν είναι θείος του Γκούντερ ενώ στην όπερα εμφανίζεται ως απόγονος του νάνου Άλμπεριχ.









Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ ☆ღ ~ * ♥ * ~ ღ ☆Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ



























~ * Τα νετρίνα και η σκοτεινή πλευρά της ύλης * ~



Πριν από μία εβδομάδα πραγματοποιήθηκε στην κοσμική Μύκονο ένα πολύ σημαντικό συνέδριο Φυσικής (26/6-1/7).
Πρόκειται για το έβδομο από μια σειρά διεθνών συνεδρίων με την επονομασία «Συνέδριο της Πάτρας» (Patras Workshop) που διοργανώνονται κάθε χρόνο από τον Κωνσταντίνο Ζιούτα, δραστήριο καθηγητή Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών, και άλλους επιφανείς Ευρωπαίους ειδικούς.
Στο φετινό συνέδριο συμμετείχαν 75 σύνεδροι από την Αμερική, την Ευρώπη, την Ιαπωνία, την Κορέα. Μεταξύ των προσκεκλημένων ξεχωρίζουν πολλά ονόματα διαπρεπών επιστημόνων που πρωταγωνιστούν στην έρευνα της Φυσικής, όπως ο Yoichiro Suzuki, διευθυντής του Ινστιτούτου ICRR και επικεφαλής των πρωτοποριακών πειραμάτων στον τεράστιο ανιχνευτή Super-Kamiokande της Ιαπωνίας, αλλά και η Elena Aprile που παρουσίασε τα αποτελέσματα των νέων ερευνών της (ΧΕΝΟΝ 100) σχετικά με τη σκοτεινή ύλη. Από τους Ελληνες ερευνητές, οι οποίοι συμμετείχαν με σπουδαίες ανακοινώσεις, ξεχωρίζουν τα ονόματα του Κωνσταντίνου Ζιούτα, του Γιάννη Σεμερτζίδη, της Θεοπίστης Δάφνη και του Χρήστου Τουραμάνη.
Ζητήσαμε από τον Χ. Τουραμάνη να μας μιλήσει για τα εκπληκτικά συμπεράσματα των ερευνών του σχετικά με τη φύση των νετρίνων, των πιο φευγαλέων συστατικών του γνωστού Σύμπαντος.
* Τι ακριβώς είναι τα νετρίνα και τι μας αποκαλύπτει η έρευνα των νετρίνων για τη σύσταση της αινιγματικής «σκοτεινής ύλης» του Σύμπαντος;
**«Τα νετρίνα είναι τα ελαφρύτερα, αφόρτιστα και λιγότερο κατανοητά από όλα τα γνωστά στοιχειώδη σωμάτια της φύσης. Αντιδρούν ελάχιστα, μόνο με την "ασθενή αλληλεπίδραση", και περνούν μέσα από τη γη σχεδόν σαν να ήταν κενό. Αυτό καθιστά εξαιρετικά δύσκολη τη μελέτη τους, απαιτώντας τεράστιους ανιχνευτές και πολύ ισχυρές πηγές ή δέσμες νετρίνων.
Από την ανάλυση της γωνιακής κατανομής των ανισοτροπιών του Κοσμικού Υποστρώματος Μικροκυμάτων, που έγινε την τελευταία δεκαετία, γνωρίζουμε ότι τα νετρίνα δεν μπορεί να είναι η σκοτεινή ύλη. Αλλα σωμάτια, βαρύτερα από τα νετρίνα, είναι απαραίτητα γι' αυτό το ρόλο, και ήδη πολλά πειράματα σε όλο τον κόσμο επικεντρώνονται στην αναζήτησή τους».
* Η ερευνητική σας ομάδα έκανε πρόσφατα μια πολύ σημαντική ανακάλυψη στην Ιαπωνία. Μπορείτε να μας εξηγήσετε τι ακριβώς ανακαλύψατε; Αρχίζετε μήπως να κατανοείτε πώς αποκτούν μάζα τα νετρίνα, αυτά τα τόσο «φευγαλέα» και μέχρι χθες άπιαστα συστατικά της ύλης;
**«Την τελευταία δεκαετία γνωρίζαμε ότι πρέπει να υπάρχουν τρία είδη (ή τύποι) νετρίνων και ότι αυτά "ταλαντώνονται", δηλαδή αλλάζουν ταυτότητα από τον έναν τύπο στους άλλους καθώς ταξιδεύουν στο Σύμπαν. Στα τρία διαφορετικά είδη νετρίνων αντιστοιχούν συνεπώς τρεις διαφορετικές ταλαντώσεις (1-2, 2-3, 1-3). Οι δύο πρώτες ταλαντώσεις είχαν μετρηθεί πειραματικά, ενώ η τρίτη δεν είχε μετρηθεί ή παρατηρηθεί ποτέ. Στο πρόσφατο πείραμά μας παρατηρήσαμε αυτή την τρίτη ταλάντωση, επιβεβαιώνοντας με αυτό τον τρόπο πειραματικά την ύπαρξη και αυτού του τρίτου είδους νετρίνων.
Αυτό το αποτέλεσμα δεν μας εξηγεί πώς αποκτούν μάζα τα νετρίνα, ανοίγει όμως νέες προοπτικές για τη λύση ενός άλλου βασικού μυστηρίου που συνδέεται με την ύπαρξή μας. Ξέρουμε ότι το αρχέγονο σύμπαν περιείχε ίσες ποσότητες ύλης και αντιύλης. Η τελευταία εξαφανίστηκε τελείως πολύ νωρίς. Αν αυτό δεν είχε συμβεί, το Σύμπαν θα ήταν τόσο βίαιο ώστε δεν θα υπήρχαν τα αρκετά μεγάλα διαστήματα σταθερότητας που απαιτούνται για το σχηματισμό των γαλαξιών και κατ' επέκταση για τη δημιουργία της ζωής και την εξέλιξη του ανθρώπου.
Σε κάθε περίπτωση, η τελική επικράτηση της ύλης στο Σύμπαν δεν εξηγείται από τους γνωστούς νόμους της φυσικής! Αν λοιπόν κανένας επιβεβαιωμένος φυσικός νόμος δεν εξηγεί την εξαφάνιση της αντιύλης, τότε ίσως το μυστικό να κρύβεται στα νετρίνα, υπό τη μορφή της παραβίασης της συμμετρίας μεταξύ ύλης-αντιύλης, της λεγόμενης ασυμμετρίας ύλης-αντιύλης (CP Violation). Και για να καταστεί αυτό κατ' αρχάς δυνατό πρέπει να συμβαίνουν και οι τρεις ταλαντώσεις. Η πρόσφατη ανακάλυψή μας στην Ιαπωνία ανοίγει το δρόμο για νέα ενδιαφέροντα πειράματα που ήδη σχεδιάζουμε. Οι αναζητήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση ίσως να μας προσφέρουν μια μέρα την απάντηση της φυσικής στο θεμελιώδες ερώτημα "γιατί υπάρχουμε"».
**Σύμφωνα με το «Καθιερωμένο Μοντέλο» της σωματιδιακής φυσικής, τα νετρίνα δεν θα έπρεπε να διαθέτουν καθόλου μάζα, όμως οι πιο πρόσφατες ανακαλύψεις έδειξαν ότι αυτό ήταν λάθος. Αραγε το μοντέλο αυτό εξακολουθεί να ισχύει ή μήπως εμφανίζει ανυπέρβλητες αδυναμίες;
**«Για να υπάρχει ταλάντωση των νετρίνων θα πρέπει τα νετρίνα να έχουν μη μηδενική μάζα, κάτι που, ενώ έχει επιβεβαιωθεί πειραματικά, εντούτοις δεν περιγράφεται από το Καθιερωμένο Μοντέλο.
Το διαπιστωμένο μάλιστα γεγονός ότι τα νετρίνα έχουν μάζα δεν μπορεί να ενταχθεί με απλό τρόπο στο Καθιερωμένο Μοντέλο. Χρειάζονται νέοι εξηγητικοί μηχανισμοί και μια καινούργια φυσική προσέγγιση, πιθανότατα μια νέα φυσική των πολύ υψηλών ενεργειών: πέρα από τα όρια του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων της Γενεύης (LHC) και ενδεχομένως πέρα από τις σημερινές τεχνολογικές μας δυνατότητες.
Η μελέτη των νετρίνων, ωστόσο, ίσως αποδειχτεί ένα "παράθυρο" σε ένα άγνωστο κομμάτι της φύσης, αφού μας προσφέρει μοναδικές ενδείξεις για αυτήν τη νέα φυσική πραγματικότητα την οποία δεν μπορούμε να μελετήσουμε απευθείας με τους σημερινούς επιταχυντές.
Τα μέχρι σήμερα πειραματικά δεδομένα δεν επαρκούν για να σχηματίσουμε ξεκάθαρη εικόνα. Ωστόσο, σε Ευρώπη, Ασία και Αμερική, ήδη ετοιμάζουμε πειράματα πολύ μεγαλύτερης ευαισθησίας και προβλέπουμε ότι πριν από το τέλος της επόμενης δεκαετίας θα ανακαλύψουμε κάτι ιδιαιτέρως εντυπωσιακό, χωρίς να είμαστε βέβαιοι για το τι ακριβώς θα είναι αυτό».
**Ποια, κατά τη γνώμη σας, είναι τα μεγαλύτερα ερωτήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει επιτυχώς η μικροφυσική τα επόμενα χρόνια;
**«Από πού προέρχεται η μάζα των στοιχειωδών σωματιδίων είναι ένα αποφασιστικής σημασίας ερώτημα και η απάντηση σε αυτό ενδέχεται να είναι εξίσου σημαντική: το σωμάτιο Higgs ή κάτι εντελώς διαφορετικό!
Τι είναι η σκοτεινή ύλη, που με τη βαρύτητά της συγκρατεί τους γαλαξίες στη δομή που έχουν. Αυτό αποτελεί ένα άλλο αποφασιστικό ερώτημα.
Εξίσου σημαντικό όμως είναι να ανακαλύψουμε ποιος είναι ο μηχανισμός εξαφάνισης της αντιύλης, διότι αν δεν υπήρχε αυτός ο μηχανισμός δεν θα ήμασταν εδώ να αναρωτιόμαστε για οτιδήποτε. Πόση ακριβώς είναι, από πού προέρχεται η μάζα των νετρίνων και γιατί είναι κατά ένα εκατομμύριο φορές μικρότερη από τα άλλα ελαφρά στοιχειώδη σωμάτια; Υπάρχουν τα "αξιόνια" ή άλλα παρόμοια εξωτικά σωμάτια;
Ποιοι είναι οι άγνωστοι νόμοι της φύσης σε πολύ υψηλές ενέργειες, π.χ. υπερσυμμετρία, υπερχορδές, έξτρα διστάσεις, ή κάτι άλλο που ούτε καν φανταζόμαστε; Σε τέτοιες ακραίες συνθήκες το Καθιερωμένο Μοντέλο καταρρέει, ακόμα κι αν τα νετρίνα δεν είχαν μάζα. Πολλά από αυτά τα ερωτήματα θα βρουν απάντηση μέσα από τα πειράματα που ήδη πραγματοποιούμε ή ετοιμάζουμε, κάποια όμως ενδέχεται να μείνουν αναπάντητα για δεκαετίες.
Πάντως, το δυσκολότερο πρόβλημα σήμερα είναι ό,τι αποκαλούμε "Σκοτεινή Ενέργεια". Πρόκειται για "κάτι" που κάνει το ρυθμό διαστολής του Σύμπαντος να αυξάνεται, και που δυστυχώς καμία από τις υπάρχουσες θεωρίες δεν μπορεί να το εξηγήσει. Να σημειώσουμε ότι η γνωστή μας ύλη είναι περίπου το 4% του Σύμπαντος, η σκοτεινή ύλη περίπου το 25%. Το υπόλοιπο 70% είναι σκοτεινή ενέργεια. Αρα, για το μεγαλύτερο κομμάτι του σύμπαντος δεν διαθέτουμε παρά μόνο ένα εντυπωσιακό όνομα και τίποτα περισσότερο!».
Ενας πρωτοπόρος ερευνητής από τη Μυτιλήνη
Ο Χρήστος Τουραμάνης είναι ένας διεθνούς φήμης πειραματικός φυσικός των στοιχειωδών σωματιδίων.
Διδάσκει μικροφυσική (καθηγητής πρώτης βαθμίδας) στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, όπου και διευθύνει μια διεθνούς κύρους ερευνητική ομάδα (και ασφαλώς μία από τις τρεις μεγαλύτερες στη Βρετανία).
Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1965. Τελείωσε το Γ' Λύκειο Μυτιλήνης και σπούδασε στο Φυσικό Θεσσαλονίκης. Από το 1987 ώς το 1996 εργάστηκε στο CERN, όπου εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή του και εργάστηκε ως μεταδιδακτορικός ερευνητής.
Από το 1997 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ.
Στο Λίβερπουλ διευθύνει από το 2001 μια μεγάλη ερευνητική ομάδα που περιλαμβάνει πανεπιστημιακούς, μεταδιδακτορικούς ερευνητές, μεταπτυχιακούς φοιτητές και μηχανικούς.
Οι πολυάριθμες έρευνές του από πολύ νωρίς επικεντρώνονται στο δυσεπίλυτο πρόβλημα των διαφορετικών αλληλεπιδράσεων ύλης-αντιύλης. Με ένα κλασικό πείραμά του, το επονομαζόμενο πείραμα BABAR, ανακάλυψε μαζί με τους συνεργάτες του το φαινόμενο CP Violation, δηλαδή την ασυμμετρία ύλης-αντιύλης στα μεσόνια Β. Η ανακάλυψη αυτή, το 2001, αποτέλεσε την πειραματική βάση για την απονομή του Βραβείου Νόμπελ Φυσικής 2008 στους θεωρητικούς Kobayashi και Maskawa, οι οποίοι είχαν προβλέψει θεωρητικά το φαινόμενο από το 1973.
Το πιο πρόσφατο πείραμά του είναι το λεγόμενο Τ2Κ στην Ιαπωνία. Μόλις πριν από μερικές εβδομάδες η ερευνητική του ομάδα ανακοίνωσε επίσημα ότι είχαν τις πρώτες αδιαμφισβήτητες ενδείξεις για την τρίτη (και μη παρατηρημένη ώς τώρα) ταλάντωση μεταξύ των τριών τύπων νετρίνων.
Για το πείραμα Τ2Κ ο Ελληνας φυσικός σχεδίασε έναν δικής του εμπνεύσεως πολύ ισχυρό ανιχνευτή: ένα σύστημα ανίχνευσης φωτονίων από 13 μονάδες, βάρους 70 τόνων.




~ * Μοριακή διαγνωστική τσέπης! * ~




Σύμφωνα με τη σύγχρονη ιατρική φιλοσοφία, η έγκαιρη και σωστή διάγνωση, όπως και η πρόληψη είναι το παν.
Ο υπεύθυνος έρευνας και ανάπτυξης, Θάνος Δεμίρης (αριστερά), και ο επιστημονικός σύμβουλος της Micro2Gen, Σπύρος Μπλιώνας, μπροστά στον αναγνώστη των βιοτσίπ. Ο υπεύθυνος έρευνας και ανάπτυξης, Θάνος Δεμίρης (αριστερά), και ο επιστημονικός σύμβουλος της Micro2Gen, Σπύρος Μπλιώνας, μπροστά στον αναγνώστη των βιοτσίπ. Σε σημείο μάλιστα που να μιλάμε για Εξατομικευμένη Ιατρική, δηλαδή πρόληψη και φροντίδα σε προσωπικό επίπεδο. Ο ρόλος της τεχνολογίας είναι κρίσιμος για τον σχεδιασμό καινοτόμων ιατρικών συσκευών και για την ανάπτυξη νέων διαγνωστικών μεθόδων.
Στην περίπτωση του νέου, ελληνικής καταγωγής, ολοκληρωμένου (All-in-One) συστήματος ελέγχου για γενετικές αναλύσεις και μοριακή διαγνωστική, η σχεδίαση, ανάπτυξη και κατασκευή σε μορφή λειτουργικού πρωτοτύπου ανήκει στη νεόκοπη (ιδρύθηκε μόλις το 2006) εταιρεία Micro2Gen, που εδρεύει στο Τεχνολογικό Πάρκο «Λεύκιππος» του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος». Απασχολεί μόνιμα οκτώ γενετιστές, μηχανολόγους, φυσικούς, μηχανικούς ηλεκτρονικούς...
Το εργαστήριο, που ώς τώρα απαιτούσε τρία ογκώδη μηχανήματα, «χώρεσε» σε μια ψηφίδα (τσιπ, όπως είναι ο αγγλικός όρος) με διαστάσεις μονάχα λίγων εκατοστών. Επιπλέον, αναπτύχθηκαν ανάλογοι «αναγνώστες», επίσης μικρά σε διαστάσεις μηχανήματα και κατάλληλο λογισμικό για τη διαχείριση των διαδικασιών και των μετρήσεων στο τσιπ, που οδηγούν στην εξαγωγή των αποτελεσμάτων του ελέγχου.
Οπως μας εξήγησε ο υπεύθυνος Ερευνας & Ανάπτυξης, δρ Θάνος Δεμίρης, το σύστημα καλύπτει το σύνολο της διαδικασίας εξέτασης, από την αιμοληψία (μια σταγόνα αρκεί, σε αντίθεση με τα 10-20 ml, που απαιτούνται σήμερα) ώς το τελικό αποτέλεσμα, το οποίο θα δείξει αν ο εξεταζόμενος έχει ή δεν έχει κάποια γενετική ασθένεια. Η σταγόνα τοποθετείται στην είσοδο του τσιπ, το οποίο περιέχει τα ανάλογα για κάθε έλεγχο αντιδραστήρια, και το μείγμα καταλήγει στους αισθητήρες (στις πιλοτικές μονάδες είναι ηλεκτροχημικοί από το πανεπιστήμιο Rovira i Virgili της Ταραγκόνα, ενώ έχουν επίσης δοκιμαστεί χωρητικοί αισθητήρες από το «Δημόκριτο» και οπτικές μικροσυστοιχίες), πριν βγουν -έπειτα από πολλαπλές επαληθεύσεις- τα αποτελέσματα.
Η διαδικασία ολοκληρώνεται σύντομα, με εντελώς αυτοματοποιημένο τρόπο. Το κόστος, η πολυπλοκότητα και ο χρόνος επεξεργασίας μειώνονται, ενώ, αντίθετα, η ακρίβεια της μέτρησης αυξάνει. «Υπάρχουν ανάλογα συστήματα στο ιατρικό εμπόριο, αλλά όχι σε μια μονάδα, και μάλιστα μικρού όγκου. Το δικό μας είναι το πρώτο, ενώ προς την ίδια κατεύθυνση κινούνται κι άλλες ερευνητικές ομάδες στην Ευρώπη και την Αμερική. Είμαστε αρκετά κοντά στο να βγούμε πρώτοι στην αγορά, αλλά αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες», τονίζει ο ο κ. Δεμίρης.
Οι επιστήμονες της Micro2Gen έχουν εστιάσει την προσοχή τους και στον τρόπο διαχείρισης των διαδικασιών στο μικρορροϊκό τσιπ μιας χρήσης, κατοχυρώνοντάς τον με σχετική πατέντα: στο σύστημά τους πρυτανεύει η απλότητα σε αντίθεση με το πλήθος των βαλβίδων, αντλιών και πολύπλοκων ηλεκτρονικών που περιλαμβάνουν σήμερα τα όργανα-ντουλάπες. Η συρρίκνωση έχει, φυσικά, τεράστιο αντίκτυπο στο κόστος του μηχανήματος, το οποίο είναι ώς και 10 φορές μικρότερο εκείνου των αντίστοιχων εργαστηριακών-από τις 100.000 ευρώ πέφτουμε στα μόλις 10.000 ευρώ.
Τι ακριβώς μπορεί να ανιχνεύσει το σύστημα; Περισσότερες από 1.500 ασθένειες, με βιοτσίπ που περιέχουν αντίστοιχα αντιδραστήρια, ενώ η δυνατότητα ελέγχου μπορεί να επεκταθεί σε βακτήρια, ιούς κ.λπ. Κι αν σήμερα με τη μέθοδο των καλλιεργειών απαιτούνται ώρες ή μέρες για τα αποτελέσματα, στο μέλλον λίγα λεπτά θα αρκούν, με κόστος κάποιες δεκάδες ευρώ, αντί των εκατοντάδων που κοστίζουν σήμερα οι εξετάσεις. Ηδη ο (πιλοτικός) έλεγχος της δυσανεξίας στη γλουτένη, για τον οποίο βρίσκονται κοντά στην εμπορική αξιοποίηση, ολοκληρώνεται από το νέο σύστημά τους σε μόλις μισή ώρα, ενώ με τις συμβατικές μεθόδους ξεπερνάει τις δύο ώρες!
Αρχικά, το σύστημα, με μέγεθος περίπου ενός μεγάλου εκτυπωτή, δεν προορίζεται για το ευρύ κοινό αλλά για τα εργαστήρια γενετικών ελέγχων. Στόχος είναι να μικρύνει ακόμα περισσότερο -να γίνει, π.χ. ένας κύβος 30x30x30 εκ. πάνω στο γραφείο του γιατρού κι αργότερα, με τη χρήση νέων μηχανισμών, να βγει ακόμα και σε φορητή έκδοση.
Ποια είναι τα επόμενα βήματα της εταιρείας και ποιες οι προοπτικές για το μέλλον, ρωτήσαμε τον επιστημονικό σύμβουλο της Micro2Gen, αναπλ. καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Σπύρο Μπλιώνα: «Συνεχίζουμε με τη βοήθεια βιολόγων διεξοδικούς ελέγχους των πρωτοτύπων μας» μας είπε. «Τους επόμενους μήνες, τρία από αυτά θα "εξαχθούν" στη Γερμανία, την Ισπανία και τη Σλοβενία για έλεγχο της λειτουργίας τους στην πράξη κι αν όλα πάνε καλά, θα ξεκινήσουμε τις ετοιμασίες για βιομηχανοποίηση, με στόχο να υπάρξει το πρώτο προϊόν σε δύο χρόνια και ολοκληρωμένο σύστημα στην πενταετία. Παράλληλα, εξετάζουμε την αξιοποίηση του ίδιου συστήματος και σε ελέγχους τροφίμων, χωρίς να αποκλείουμε την επέκταση σε ζώα και ψάρια».







~ * 15 Ιουλίου * ~




  • 1207 - Ο Ιωάννης της Αγγλίας εκδιώκει τους μοναχούς του Καντέρμπερι επειδή υποστήριξαν τον Αρχιεπίσκοπο Στέφανο Λάνγκτον.

  • 1410 - Το Τάγμα των Τευτόνων Iπποτών υφίσταται συντριπτική ήττα από τις ενωμένες δυνάμεις του Βασιλείου της Πολωνίας και του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας στο Τάννενμπεργκ ή Γκρούνβαλντ.

  • 1945 - Η πρώτη ατομική έκρηξη στην ιστορία της ανθρωπότητας, με την κωδική ονομασία Trinity, στην έρημο Jornada del Muerto, 200 περίπου μίλα απ' το Los Alamos.

  • 1965 - Αποστασία: Ο Γεώργιος Παπανδρέου παραιτείται μετά από απαίτηση του βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄ από πρωθυπουργός.

  • 1970 - Η Δανία κατακτά το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Γυναικών έχοντας επικρατήσει στον τελικό της Ιταλίας με σκορ 2-0.

  • 1974 - Η ελληνική στρατιωτική κυβέρνηση με αρχηγό τον ταξίαρχο Ιωαννίδη οργανώνει πραξικόπημα στη Λευκωσία, που οδηγεί στην ανατροπή του Αρχιεπισκόπου Μακάριου και στον ορισμό του Νίκου Σαμψών ως Προέδρου της Κύπρου.







  • Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

    ~ * ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ * ~





    ………..γι΄ αυτά τα μάτια σου
    θα ξαναρθώ………

    ~ * Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν * ~






    Το Δαχτυλίδι του Νιμπελούνγκεν (γερμ. Der Ring des Nibelungen) είναι ο τίτλος μίας επικής τετραλογίας έργων όπερας του Ρίχαρντ Βάγκνερ. Το σύνολο των έργων θεωρείται μία από τις σημαντικότερες δημιουργίες στην ιστορία της μουσικής. Εκτός από τις μουσικές καινοτομίες που εισήγαγε στο είδος της όπερας, το έργο διαθέτει μία πλούσια πλοκή, βασισμένη σε μύθους και παραδοσιακές εξιστορήσεις. Η παρουσίαση ολόκληρης της τετραλογίας πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια τεσσάρων διαδοχικών παραστάσεων, καταλαμβάνοντας συνολικά διάστημα περίπου 15 ωρών. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τις ιδιαίτερες τεχνικές ικανότητες που απαιτεί, καθιστά τον πλήρη κύκλο ως ένα από τα πλέον απαιτητικά αλλά και ενδιαφέροντα έργα του είδους. Το πρώτο μέρος είναι χρονικά το συντομότερο, με διάρκεια συνήθως μεταξύ δύο ή τριών ωρών, ενώ η τελευταία κατά σειρά όπερα, Το Λυκόφως των Θεών, διαρκεί μέχρι και πέντε ώρες.
    Πλοκή και μύθος

    Ο μύθος πάνω στον οποίο βασίζεται η πλοκή της τετραλογίας αναφέρεται σε ένα μαγικό δαχτυλίδι, το οποίο δίνει απόλυτη εξουσία στον κάτοχό του. Για την απόκτησή του συγκρούονται οι διαφορετικοί χαρακτήρες του έργου, μεταξύ των οποίων ο θεός Βόταν, η Βαλκυρία Μπρύνχιλντρ και ο θνητός ήρωας Ζίγκφριντ. Για τη συγγραφή του λιμπρέτου, ο Βάγκνερ στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στη Δυτική Γερμανική παράδοση καθώς και στη Σκανδιναβική μυθολογία, πηγές από τις οποίες δανείστηκε θέματα και χαρακτήρες. Τα κείμενα της Ποιητικής Έντα, πρόσφεραν τη βάση για το μυθολογικό υπόβαθρο του Χρυσού του Ρήνου ενώ η Βαλκυρία βασίστηκε στον κύκλο Βόλσουνγκ. Η όπερα Ζίγκφριντ περιέχει στοιχεία και από τις δύο αυτές πηγές, ενώ το τελευταίο μέρος της τετραλογίας προέρχεται θεματολογικά από το Έπος των Νιμπελούνγκεν (Nibelungenlied), που αποτέλεσε και την πρωταρχική πηγή έμπνευσης του Βάγκνερ για το Δαχτυλίδι. Ο Βάγκνερ συνδύασε αρκετές διαφορετικές εξιστορήσεις και επιμέρους μύθους για την δημιουργία της ενιαίας πλοκής που διέπει τις τέσσερις όπερες, ενώ παράλληλα ενσωμάτωσε και σύγχρονα θέματα.
    Το περιεχόμενο του Δαχτυλιδιού έχει γίνει αντικείμενο αρκετών διαφορετικών ερμηνειών. Ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω υποστήριξε[1] πως αποτελεί μία κριτική πάνω στην βιομηχανική επανάσταση, ενώ ο Ρόμπερτ Ντόνιγκτον το ερμήνευσε στα πλαίσια της ψυχολογίας και ειδικότερα των θεωριών του Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ [2

    Χαρακτήρες


    Διάγραμμα των χαρακτήρων του έργου και των σχέσεών τους.
    Θεοί
    Μοίρες
    Γίγαντες
    • Φάφνερ (βαθύφωνος) - Γίγαντας
    • Φάζολτ (βαρύτονος) - Γίγαντας
    Νίμπελουνγκεν
    • Άλμπεριχ - Νάνος Νίμπελούνγκεν (βαρύτονος)
    • Μίμε - Αδελφός του Άλμπεριχ (τενόρος)
    Βαλκυρίες
    • Μπρούνχίλντε - Βαλκυρία, κόρη του Βόταν και της Έρντα (σοπράνο)
    • Βάλτράουτε - Βαλκυρία (mezzo-soprano)
    • Χέλμβίγκε - (σοπράνο)
    • Γκερχίλντε - (σοπράνο)
    • Ζίγκρούνε - (mezzo-soprano)
    • Σβέρτλάϊτε - (mezzo-soprano)
    • Όρτλίντε - (σοπράνο)
    • Γκρίμγκέρντε - (mezzo-soprano)
    • Ρόσβάϊσε - (mezzo-soprano)
    Βέλζουνγκ (πληθ. Βέλζουνγκεν)
    • Ζίγκμουντ - Γιος του Βόταν (τενόρος)
    • Ζιγκλίντε - Κόρη του Βόταν και αδερφή του Ζίγκμουντ (σοπράνο)
    • Ζίγκφριντ - Γιος του Ζίγκμουντ και της Ζιγκλίντε (τενόρος)
    Θνητοί
    • Γκούντερ - Βασιλιάς των Γκιμπιχούνγκεν (βαρύτονος)
    • Γκούτρούνε - Αδελφή του Γκούντερ (σοπράνο)
    • Χούντινγκ - Σύζυγος Ζιγκλίντε κατόπιν απαγωγής της
    • Χάγκεν - Γιος του Άλμπεριχ και αδερφός του Γκούντερ (βαθύφωνος)
    Κόρες του Ρήνου
    • Βόγκλίντε - Κόρη του Ρήνου (σοπράνο)
    • Βέλγκούντε - Κόρη του Ρήνου (mezzo-soprano)
    • Φλόσχίλντε - Κόρη του Ρήνου (mezzo-soprano)